مسجد شیخ لطف الله

   
بنای این مسجد برای تدریس علوم دینی توسط شیخ لطف الله جبل عاملی از علمای برجسته جهان تشیع که از لبنان به اصفهان مهاجرت نموده بود، در سال 1011 ه.ق و به دستور شاه عباس اول صفوی آغاز و در سال 1028 ه.ق پایان یافت.
این مسجد دارای سازه ای متفاوت نسبت به سایر مساجد بوده و در بخش شرقی میدان نقش جهان واقع شده است.
در این مسجد به میزان فراوانی کاشی کاری های زیبای هفت رنگ و معرق همراه با خطوط زیبای بنائی به کار رفته و دو تن از برجسته ترین خوشنویسان عصر صفوی نظیر علیرضا عباسی کتیبه های این مسجد را که حاوی آیاتی از قرآن کریم و اسماء الله است را نگاشته اند. معمار برجسته این بنا محمد رضا اصفهانی در کتیبه محراب با فروتنی و تواضع ، خود را معرفی نموده است. این مسجد متقارن با محور میدان بنا شده، به گونه ای که هر بیننده ای پس از ورود به آن با چرخشی نامحسوس و گذر از راهروی آن به محوطه مرکزی ، که شاهکاری از هنر کاشی کاری و خوشنویسی را در خود جای داده وارد می شود. پس در این مسجد هر بیننده ای خود را در برابر عظمت یگانه قادر متعال هستی به راستی حقیر و اندک می یابد.